Soms alleen

een zucht of een

glimlach...

Met weinig woorden en vaak non-verbaal vindt de miMakker een aanknopingspunt voor contact. Bijvoorbeeld door aanraking, met muziek of een geurtje. De miMakker richt zich helemaal op de persoon voor zich en stelt zich onbevangen en respectvol op. Ze vraagt degene die ze bezoekt of ze deel uit mag maken van zijn of haar belevingswereld. Dat draagt bij aan de eigenwaarde van de bewoner.

Een miMakker maakt zich leeg en laat alle eigen gedachten los.

 Alleen zo kan zij zich helemaal richten op de persoon die zij gaat bezoeken. Contact maken is het enige doel. Ik laat me leiden door wat ik zie en wat ik voel, de impulsen van het moment... Heel voorzichtig stap ik een andere wereld binnen, de wereld van een dementerende. Een wereld waarin niets hoeft te zijn wat het lijkt. Een kopje is nu even een vaasje, of een hoedje!

Vanuit dit respect werkt

de miMakker met

oprechte belangstelling, een sterk inlevingsvermogen

en een grenzeloze

FANTASIE!

Zij benaderd

de bewoners met respect en zeker niet

als iemand om

medelijden

mee te

hebben